μαντεύσιμος

-η, -ο

αυτός τον οποίο μπορεί να μαντεύσει κάποιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μαντεύω (αόρ. ἐ-μάντευσ-α) + κατάλ. -ιμος (πρβλ. διαπραγματεύσ-ιμος)].